พ.ศ. 2444 ทารกที่มีนามว่า ซำซุดดีน มุสตอฟา   ได้ถือกำเนดขึ้นมา ณ ตำบลบางพึ่ง อำเภอพระประแดง  จังหวัดสมุทรปราการ  โดยมีมารดาชื่อนางวัน และบิดาชื่อ มุสตอฟา อิบรอฮีม ปี พ.ศ. 2449  ได้ ติดตามบิดาซึ่งเป็นครูสอนศาสนาไปเรียนหนังสือที่นครมักกะห์อยู่ระยะหนึ่ง ก่อนจะกลับมาใช้ชีวิตที่เมืองไทยจนปี 2462  จึงได้ออกเดินทางไปตามสถานที่ต่าง ๆ ในต่างประเทศ โดยเฉพาะประเทศตุรกี ซึ่งเป็นยุคของการเปลี่ยนแปลงของอาตาร์เติร์ก จากนั้นในปี พ.ศ. 2469 ได้เดินทางศึกษาต่อที่นครไคโรประเทศอียิปต์  และการไปศึกษาครั้งนี้ท่านได้พบกับ เชคฏอนฏอวี ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้สอนตัฟซีรผู้มีชื่อเสียง และยอมรับในกลุ่มโลกอาหรับ ในการเรียนท่านได้รับความรู้ทั้งทางโลกและทางธรรม พ.ศ. 2472–2474 เป็นช่วงที่กลุ่มสมาคมนักเรียนไทยในปารีส ได้มีมีการรวมกลุ่มกัน เพื่อจะวางแผนเปลี่ยนแปลงการปกครองจากสมบูรณาญาสิทธิราชย์  สู่ระบอบประชาธิปไตย โดยการนำของนายปรีดีพนมยงค์ และนายบรรจง  ศรีจรูญ ได้มาชักชวน ซำซุดดีน เข้าร่วมกับคณะราษฎร จึงได้ตอบรับซำซุดดีนได้ไปร่วมกับคณะราษฎรที่ฝรั่งเศษ โดยมีชื่อเรียกขานกันว่า. “ซำ” ซึ่งต่อมาได้ใส่ชื่อลงใหม่ ว่า  แช่ม หรือ มุสตอฟา และ ได้เปลี่ยนนามสกุลเป็น แช่ม พรหมยงค์ ท่านกลับสู่ปารีสถึงปากลัด พ.ศ. 2484  เกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ประเทศไทยขณะนั้นยังเป็นการปกครองและแนวคิด รัฐนิยมขึ้นมา  โดยมีจอมพล ป.พิบูลสงครามเป็นผู้นำประเทศ

ท่านครูฟา, ท่านครูอับบาส(แชบะฮฺ), ท่านครูฮามิด(บูยา),ท่านครูฉ่ำ, ท่านครูโต๊ะกีดำ,

ท่านครูเจ๊ะนะฮฺ, ท่านจุฬาราชมตรี(แช่ม) และท่านครูสุอิ๊บ