ลูก ๆ และลูกศิษย์เรียกท่านว่า”บูยา”ท่านเป็นนักวิชาการที่สุขุมเยือกเย็นเป็นที่สุด ท่านเป็นลูกศิษย์ก้นกุฏิของอัลมัรฮูม ครูมุสตอฟา
วิชาการของท่านเป็นที่ยอมรับของครูและผู้อาวุโสทั่วไป นักวิชาการในรุ่นเดียวกับท่านจะมอบหมายให้ท่านเป็นผู้พิจารณา และตอปัญหาศาสนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิชาฟิกฮ์ เมื่อท่านตอบแล้วจะเป็นการตอบที่แม่นยำที่สุดในยุคนั้น ท่านเป็นผู้หนึ่งที่ ท่านครูอับบาสใช้ทำหน้าที่อิหม่ามนำละหมาดวันศุกร์เป็นประจำ ในขณะที่ท่านอาจารย์แช่ม พรหมยงค์ ดำรงตำแหน่งฬาราชมนตรีอยู่นั้น ท่านอาจารย์แช่ม ได้มาพบท่านและขอร้องให้ท่านรับตำแหน่งจุฬาราชมนตรีเอาไว้ เพื่อจะได้ไปทำงานอื่นต่อ ท่านได้กล่าวว่าไม่อาจรับตำแหน่งนี้ได้ ขอช่วยงานอยู่ด้านหลังดีกว่า เพราะท่านมีความตั้งใจที่จะสอนอัลกุรอาน สอนหนังสือภาษาอาหรับและมลายู ท่านใช้เวลาอยู่กับหนังสือเป็นส่วนใหญ่ ศิษย์ของท่านได้รับวิชาการจากท่าน และได้เผยแพร่กันต่อไป ได้แก่ ท่านอาจารย์อิสมาแอล โพกระเจน อิหม่ามฟา (สามวา) ครูปรีชา กลิ่นมาลัย ครูสุไฮมี มุสตาฟา ครูสุอิ๊บ แสงวิมาน ในช่วงสุดท้ายท่านหยุดพักการสอนหนังสือไม่นานนัก ท่านก็ได้กลับไปสู่ความเมตตาของอัลลอฮ ์(ซ.บ.) ในขณะที่ท่านมีอายุได้ 76 ปี เมื่อพ.ศ. 2500